O control da polilla da remolacha require unha variedade de estratexias para mitigar o seu impacto nos cultivos.

Control cultural: implica prácticas como a rotación de cultivos e os cultivos intercalados para perturbar o ciclo de vida da praga e reducir o aumento da súa poboación.Sementar antes ou coller máis tarde tamén pode minimizar a vulnerabilidade dos cultivos.

Control biolóxico: fomentar os inimigos naturais do gusano militar de outono, como certos depredadores e parasitos, pode axudar a controlar as súas poboacións.Isto inclúe a liberación de insectos beneficiosos como Trichogramma ou o uso de axentes microbianos como o Bacillus thuringiensis (Bt) para dirixirse específicamente ás larvas.

Control químico: pódense usar pesticidas cando as poboacións superan os limiares económicos ou cando outros métodos son ineficaces.Non obstante, é crucial ter en conta coidadosamente os impactos ambientais e a xestión da resistencia.Deben priorizarse os insecticidas selectivos dirixidos ao gusano militar do outono, mentres minimizan os danos aos insectos beneficiosos.

Seguimento e detección precoz: explora os campos regularmente para detectar sinais de infección por FAW, como danos nas follas ou presenza de larvas, para permitir a intervención oportuna.As trampas de feromonas e os cebos de feromonas poden axudar a controlar as poboacións adultas e prever brotes.

Xestión integrada de pragas (IPM): a combinación de múltiples estratexias de control nun enfoque de xestión integrada de pragas proporciona unha estratexia integral e sostible para xestionar o gusano militar do outono.Este enfoque maximiza a eficacia mentres minimiza o impacto ambiental e a dependencia dos pesticidas químicos.

Ao usar unha combinación destas medidas de control adaptadas a escenarios ambientais e agrícolas específicos, os agricultores poden controlar de forma eficaz as infestacións de gusanos de outono e protexer os cultivos de danos importantes.